روش میخ خاک ، یکی از روش های رایج در پایدار سازی موقت و دائم و محافظت دیوار های خاکی، سنگ های نرم و سنگ های خرد شده است. اجرای این روش، به صورت مرحله ای و از بالا به پایین می باشد. هر مرحله از عملیات، شامل (الف) حفاری گود تا عمق پایدار (2-1 متر)، (ب) چالزنی با طول، قطر، شیب و فاصله داری مشخص، (ج) نصب آرماتور و تزریق دوغاب سیمان، (د) نصب نوار های کامپوزیتی مخصوص زهکشی بر روی سینه کار، (ه) نصب شبکه جوش شده، اجرای شاتکریت و نصب صفحه مهاری در محل آرماتور ها می باشد. از جمله شرایط نامناسب و مشکل ساز برای اجرای میخ کوبی می توان به خاک های خشک و فاقد چسبندگی، وجود آب زیرزمینی بالا، خاک های دارای قلوه سنگ، خاک های ریزدانه نرم تا خیلی نرم، خاک های آلی، خاک های خورنده، سنگ های هوازده، سرمای طولانی، خاک های دانه ای سست و خیلی سست اشاره نمود. در چنین شرایطی، هزینه طراحی و ساخت آنها بیشتر از شرایط عادی خواهد شد.
کاربرد ها:
- مهار دیواره های ناشی از کوه بری به هنگام جاده سازی
- مهار دیواره های ناشی از حفاری های موقت یا دائمی در محدوده های شهری
- تعریض جاده های قرار گرفته در زیر پایه پل ها
- پایدار سازی شیب های طبیعی
- پایدار سازی شیب های خاکریز مهندسی
مزیت ها:
- عدم اشغال فضا در حریم ساختمان و کف گود
- امکان اجرا مطابق با الگو های مختلف هندسی
- امکان نگهداری دیواره از بالا به پایین و همزمان با خاکبرداری
- ایمنی بالا به دلیل تعداد زیاد میخ خاک ها و امکان افزایش آنها در نواحی مورد نیاز
- تنظیم و جانمایی مجدد میخ خاک ها هنگام برخورد با موانع
- عدم نیاز به المان های سازه ای نگهدارنده دیوار خاکی
- استفاده از تجهیزات نسبتا کوچک جهت نصب میخ خاک ها به خصوص در نقاط صعب العبور
